Nowenna do Sł. Bożej Matki Kazimiery Gruszczyńskiej
Dzień
1
Matka
Kazimiera w opinii żyjących
Modlitwa
o beatyfikację: Boże,
najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do
służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się
matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa
niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym.
Pokornie
Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, udziel mi za jej przyczyną łaski... i
spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa,
Pana naszego. Amen.
Słowo
Boże: „Błogosławiony Bóg
i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej
pociechy, Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami
pocieszać mogli tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy
od Boga. Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej
doznajemy przez Chrystusa pociechy. Ale gdy znosimy udręki – to dla pociechy i
zbawienia waszego; a gdy pocieszani jesteśmy – to dla waszej pociechy,
sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my
doznajemy. A nadzieja nasza co do was jest silna, bo wiemy, że jak cierpień
jesteście współuczestnikami, tak też i naszej pociechy” (2 Kor 1, 3-7).
Z
życiorysu: Opinia o
świętości Matki Kazimiery Gruszczyńskiej jest żywa. Dokumenty archiwalne,
jakimi dysponuje Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, pokazują, że
opinia ta istniała już za jej życia i trwa do dziś. Po śmierci Założycielki
siostry zabezpieczyły pamiątki, jakie pozostały po Matce Kazimierze, a także
jej pisma. (…) Przekonanie o świętości Matki przejawia się również w prośbach
zanoszonych przez jej pośrednictwo. Od 1997 r. w domach zgromadzenia odmawiana
jest modlitwa, zatwierdzona przez Kurię Metropolitalną w Warszawie o uproszenie
łask za wstawiennictwem Matki Kazimiery. Od 1-9 każdego miesiąca siostry
wspólnie odmawiają tę modlitwę w powierzanych intencjach. Od pierwszych lat po
śmierci Założycielki do dziś obchodzone są rocznice związane z jej życiem
(urodziny, imieniny, rocznica śmierci), organizowane są wieczornice, akademie,
sympozja jej poświęcone, odprawiane są także Msze św. o łaskę wyniesienia Matki
na ołtarze.
(Broszura
o Matce Kazimierze Gruszczyńskiej, oprac. postulator sprawy beatyfikacji, s.
Lucyna Czermińska, franciszkanka od cierpiących, Warszawa 2012)
Dzień
2
Środowisko
rodzinne Matki Kazimiery
Modlitwa
o beatyfikację: Boże,
najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do
służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się
matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa
niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym.
Pokornie
Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, udziel mi za jej przyczyną łaski... i
spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa,
Pana naszego. Amen.
Słowo
Boże: „Jeszcze raz
mówię: niech mnie nikt nie uważa za szaleńca, a jeżeli już tak, to przyjmijcie
mnie nawet jako szaleńca, abym i ja mógł się nieco pochełpić. To, co powiem,
nie według Pana powiem, lecz jakby w szaleństwie, mając rzekomy powód do
chluby. Ponieważ wielu przechwala się według ciała – i ja będę się przechwalał…
Mówię to ku waszemu zawstydzeniu, tak jakbym chciał okazać moją pod tym
względem słabość. Jeżeli inni zdobywają się na odwagę – mówię jak szalony – to
i ja się odważam. Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami są? Ja również.
Potomstwem Abrahama? I ja. Są sługami Chrystusa? Zdobędę się na szaleństwo: Ja
jeszcze bardziej! Bardziej przez trudy, bardziej przez więzienia; daleko
bardziej przez chłosty, przez częste niebezpieczeństwa śmierci” (2 Kor 11,
16-18; 21-23).
Z
życiorysu: Kazimiera
Gruszczyńska urodziła się 31 XII 1848 r. w Mieście, pow. Kozienice, gub.
radomska. Na chrzcie 19 III 1949 r. w kościele par. w Kozienicach otrzymała
imiona: Sylwestra, Józefa, Kazimiera (używano później ostatniego). Była córką
Andrzeja i Józefy z Chrzanowskich. Ojciec, z pochodzenia szlachcic herbu
Poraj-Róża, pełnił funkcję protokolanta (pisarza hipotecznego) w sądzie pokoju
w Kozienicach. Z pięciorga dzieci Gruszczyńskich dożyło wieku dojrzałego tylko
dwoje: Kazimiera i jej młodszy brat Saturnin.
Kazimiera
uczęszczała do szkoły elementarnej w Kozienicach. W 1858 r. rozpoczęła naukę w
Instytucie Maryjskim w Puławach. W 1861 r. uczennice instytutu zorganizowały
manifestację patriotyczną, wśród obwinionych znalazła się Kazimiera, która
zmuszona została przerwać naukę i powrócić do domu rodzinnego. W latach
1863-1868 pobierała naukę na pensji w Skierniewicach, uzyskując dyplom ukończenia
pensji. Zamierzała otworzyć pensję w Kozienicach. W tym celu zdała egzamin
dyplomowy przed komisją państwową w Radomiu. Uzyskała dyplom z adnotacją, że
nie wolno jej prowadzić zakładu wychowawczego z powodu udziału w manifestacjach
patriotycznych.
(Ks.
Daniel Olszewski, Kazimiera Gruszczyńska, w: Siostry Zakonne w Polsce, tom I,
Niepokalanów 1994 r.)
Dzień
3
Rozwój
życia wewnętrznego
Modlitwa
o beatyfikację: Boże,
najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do
służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się
matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa
niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym.
Pokornie
Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, udziel mi za jej przyczyną łaski... i
spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa,
Pana naszego. Amen.
Słowo
Boże: „Gdybym mówił
językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź
brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał
wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką (możliwą) wiarę, tak
iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym. I gdybym rozdał na
jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym
nie miał, nic bym nie zyskał” (1 Kor 13, 1-3).
Z
życiorysu: Kazimiera
Gruszczyńska 11 XII 1869 r. złożyła ślub czystości w kościele parafialnym w
Kozienicach podczas Mszy św. odprawionej przez miejscowego proboszcza, ks. Józefa
Khauna, który był wówczas jej kierownikiem duchownym. Kiedy w sierpniu 1870 r.
zmarła jej matka, Kazimiera zmuszona była przejąć wszystkie obowiązki związane
z prowadzeniem domu rodzinnego. W tym czasie dojrzewała u niej myśl wstąpienia
do zakonu. W domu rodzinnym prowadziła życie na sposób zakonny. Zamierzała
wstąpić do szarytek w Warszawie. W połowie czerwca 1975 r. wyjechała do
Zakroczymia, gdzie odprawiła rekolekcje pod kierunkiem o. Honorata
Koźmińskiego. Po ich zakończeniu, 24 VI 1875 r. została aspirantką powstałego
przed rokiem z inicjatywy o. Honorata Zgromadzenia Posłanniczek Serca
Jezusowego w Zakroczymiu. Na początku lipca 1875 r. niewielka grupa sióstr
posłanniczek przeniosła się z Zakroczymia do Warszawy - wśród nich była
Kazimiera Gruszczyńska. W dniu 1 VI 1879 r. złożyła profesję zakonną.
(Ks.
Daniel Olszewski, Kazimiera Gruszczyńska, w: Siostry Zakonne w Polsce, tom I,
Niepokalanów 1994 r.)
Dzień
4
Boża
niewiasta
Modlitwa
o beatyfikację: Boże,
najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do
służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się
matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa
niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym.
Pokornie
Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, udziel mi za jej przyczyną łaski... i
spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa,
Pana naszego. Amen.
Słowo
Boże: „My, będąc mocnymi
[w wierze], powinniśmy pomagać słabym w znoszeniu ich słabości. Nie możemy
zabiegać tylko o to, co sprawia nam przyjemność. Każdy z nas powinien się
starać o to, by nie sprawiać przykrości bliźniemu, by mieć na względzie jego
dobro i aby troszczyć się o zbudowanie go w wierze. Bo Chrystus też nie szukał
własnego dobra, ale – zgodnie z tym, co mówi Pismo – mógł powiedzieć o sobie: Bluźnierstwa
bluźniących Ci na Mnie spadły” (Rz 15, 1-3).
Z
życiorysu: W kwietniu
1888 r. matka Kazimiera przebywała w Rzymie celem uzyskania apostolskiego
zatwierdzenia nowo powstałego Zgromadzenia. Ojciec Święty Leon XIII podczas
prywatnej audiencji błogosławił jej pracy i oświadczył: "Pracuj tak
dalej". W latach dziewięćdziesiątych franciszkanki rozpoczęły pracę w
szpitalach w Łodzi i Tomaszowie Rawskim, przyjęły pod opiekę zakład dla
nieuleczalnie chorych w Warszawie (późniejsza "Królikarnia"). W
początkach obecnego stulecia dzięki staraniom matki Gruszczyńskiej Zgromadzenie
otworzyło kilka nowych domów przy szpitalach w Pabianicach, Warszawie,
Kozienicach, Wilnie (przy zakładzie dla nieuleczalnie chorych). Równocześnie
kontynuowano starania o apostolskie zatwierdzenie Zgromadzenia. W 1909 r.
opracowano nową wersję konstytucji. Wprowadzono w nich nową nazwę dla wspólnoty
zakonnej: Siostry Franciszkanki od Cierpiących - Soreres Franciscales ab
Afflictis ( w miejsce używanej dotychczas: Siostry Cierpiących). 30 VII 1909 r.
Zgromadzenie uzyskało dekret pochwalny Stolicy Apostolskiej oraz zatwierdzenie
Konstytucji. Kiedy w grudniu 1908 r. zwolniono matkę Kazimierę ze Zgromadzenia
posłanniczek, wtedy 21 XI 1909 r. złożyła śluby wieczyste w Zgromadzeniu Sióstr
Franciszkanek od Cierpiących, przyjmując imię zakonne Maria od św. Józefa. Na
pierwszej kapitule generalnej, obradującej w Warszawie 27 I 1910 r., została
wybrana przełożoną generalną Zgromadzenia. Funkcję tę pełniła do końca swego
życia. (…)
Matka
Gruszczyńska pozostawiła po sobie w rękopisie „Historię Zgromadzenia Sióstr
Franciszkanek od Cierpiących” i kilkaset listów. Zachowało się wiele protokołów
wizytacyjnych sporządzonych przez nią podczas kanonicznych wizytacji placówek i
konferencje ascetyczne. Na podstawie tej dokumentacji źródłowej można odtworzyć
ideał duchowości i apostolatu, jaki wyznaczyła Zgromadzeniu i realizowała w
swoim życiu.
(Ks.
Daniel Olszewski, Kazimiera Gruszczyńska, w: Siostry Zakonne w Polsce, tom I,
Niepokalanów 1994 r.)
Dzień
5
Wspaniały
przykład dla innych
Modlitwa
o beatyfikację: Boże,
najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do
służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się
matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa
niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym.
Pokornie
Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, udziel mi za jej przyczyną łaski... i
spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa,
Pana naszego. Amen.
Słowo
Boże: „Podobnie jak
jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała,
mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem.
Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno
ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też
zostali napojeni jednym Duchem. Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne
[członki]” (1 Kor 12, 12-14).
Z
życiorysu: Matka
Kazimiera Gruszczyńska reprezentowała duchowość chrystocentryczną skupioną
wokół kontemplacji krzyża. W przededniu wyborów na stanowisku przełożonej
generalnej oświadczyła: „abym odtąd była dzieckiem krzyża i żebym już na nim
skonała (…) mam to przekonanie, że krzyż mnie nie opuści”. Chrystocentryzm jej
życia duchowego łączył się z głęboką pobożnością maryjną i ze szczególnym
nabożeństwem do św. Józefa. Życie religijne matki Gruszczyńskiej uformowało się
w domu rodzinnym, w szlacheckim dworku w Kozienicach, gdzie żywe były
staropolskie tradycje kultury religijnej. Z tych sarmackich tradycji
religijnych wyrosła jej duchowa sylwetka, ubogacona następnie osobistymi
doświadczeniami duchowymi współzałożycielki nowego Zgromadzenia
franciszkańskiego. Duchowość matki Gruszczyńskiej zakorzeniona jest głęboko w
tradycjach duchowych ruchu franciszkańskiego. Ideały duchowości
franciszkańskiej, wywodzące się z czasów średniowiecza, uzyskały nową interpretację
w kręgu ruchu honorackiego. Kazimiera Gruszczyńska, przyjmując inspirację o.
Honorata Koźmińskiego, rozwinęła jego ideały duchowe zgodnie z predyspozycjami
własnej osobowości i własnego charyzmatu. W duchowości matki Gruszczyńskiej
przenikają się ofiara i mistyka krzyża, kontemplacja i czyn, miłość i
działanie. Te cechy charakterystyczne dla jej życia duchowego przekazała w
spuściźnie Zgromadzeniu Sióstr Franciszkanek od Cierpiących.
(Ks.
Daniel Olszewski, Kazimiera Gruszczyńska, w: Siostry Zakonne w Polsce, tom I,
Niepokalanów 1994 r.)
Dzień
6
Kobieta
wielkich cnót
Modlitwa
o beatyfikację: Boże,
najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do
służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się
matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa
niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym.
Pokornie
Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, udziel mi za jej przyczyną łaski... i
spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa,
Pana naszego. Amen.
Słowo
Boże: „Zresztą niech
każdy postępuje tak, jak mu Pan wyznaczył, zgodnie z tym, do czego Bóg go
powołał. Ja tak właśnie nauczam we wszystkich Kościołach. Jeśli ktoś został powołany
jako obrzezany, niech nie pozbywa się znaku obrzezania; jeśli zaś ktoś został
powołany jako nieobrzezany, niech nie poddaje się obrzezaniu. Niczym jest
zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko zachowywanie
przykazań Bożych”. (1 Kor 7 17-19).
Z
życiorysu: Od młodości
Kazimiera Gruszczyńska pragnęła poświęcić życie służbie chorym: „od
najmłodszych lat czułam powołanie do chorych” – oświadczyła. Przez całe życie
pozostawała w służbie chorym i cierpiącym. Apostolat posługi chorym wyznaczyła
jako naczelne zadanie Zgromadzenia, którego była współzałożycielką.
Wielokrotnie powtarzała, że w ludzkim cierpieniu obecny jest cierpiący
Chrystus: „w każdym chorym upatrujcie Chrystusa cierpiącego” – pisała do
zakonnic. Podkreślała w swoich pismach, że posługa choremu jest służbą samemu
Chrystusowi. „Pamiętajcie, Siostry Drogie – przypominała franciszkankom – że
usługi oddane cierpiącym Pan Jezus przyjmuje jakby dla Niego samego uczynione.
Niech Wam to dodaje męstwa i ściśle łączy z Sercem Jezusa”. W przekonaniu matki
Gruszczyńskiej poświęcenie siostry posługującej choremu i jej osobista ofiara
są zespolone ściśle z ofiarą Chrystusa. W świetle jej wypowiedzi apostolska
służba cierpiącym jawi się jako swoista liturgia, jako kapłańska celebra ofiary.
Łoże cierpiącego jest ofiarnym ołtarzem, zaś hostią ofiarną staje się sam
Chrystus obecny w cierpiącym człowieku. Zakonnica przykuta do łoża chorego
pełni funkcję ministra dokonującej się ofiary.
(Ks.
Daniel Olszewski, Kazimiera Gruszczyńska, w: Siostry Zakonne w Polsce, tom I,
Niepokalanów 1994 r.)
Dzień
7
Założycielka
zgromadzenia franciszkanek od cierpiących
Modlitwa
o beatyfikację: Boże,
najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do
służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się
matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa
niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym.
Pokornie
Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, udziel mi za jej przyczyną łaski... i
spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa,
Pana naszego. Amen.
Słowo
Boże: „Tak bowiem jest:
kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też
zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne
serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę
miłuje Bóg. A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając
wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki
według tego, co jest napisane: Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość Jego
trwa na wieki. Ten zaś, który daje ziarno siewcy, i chleba dostarczy ku
pokrzepieniu, i ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości”
(2 Kor 9, 6-10).
Z
życiorysu: Kazimiera
Gruszczyńska w 1881 r. przyjęła w opiekę Schronisko dla Nauczycielek Inwalidek
w Warszawie przy ul. Żurawiej. W rok później, decyzją o. Honorata, została
przełożoną "Przytuliska" w Warszawie przy ul. Wilczej, otrzymując
wyraźne polecenie zorganizowania w nim wspólnoty zakonnej. Do pracy w
"Przytulisku" przyjmowano kobiety, którym powierzano opiekę nad
chorymi, były wśród nich kandydatki do życia zakonnego. 26 IV 1882 r., w
uroczystość Opieki św. Józefa, powstała w Warszawie przy ul. Wilczej wspólnota
zakonna pn. Siostry Cierpiących. Przełożoną tworzącego się ukrytego
(niehabitowego) Zgromadzenia została Kazimiera Gruszczyńska. Sprawowała ona tę
funkcję z mandatu o. Honorata, który w końcu 1883 r. lub na początku 1884 r.
opracował dla Zgromadzenia konstytucje (tzw. Konstytucje pierwotne).
(Ks.
Daniel Olszewski, Kazimiera Gruszczyńska, w: Siostry Zakonne w Polsce, tom I,
Niepokalanów 1994 r.)
Dzień
8
Kobieta
wielkiej wiary
Modlitwa
o beatyfikację: Boże,
najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do
służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się
matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa
niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym.
Pokornie
Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, udziel mi za jej przyczyną łaski... i
spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa,
Pana naszego. Amen.
Słowo
Boże: „Tak też i ja
przyszedłszy do was, bracia, nie przybyłem, by błyszcząc słowem i mądrością
dawać wam świadectwo Boże. Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać
niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. I stanąłem
przed wami w słabości i bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie
nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były
ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości
ludzkiej, lecz na mocy Bożej” (1 Kor 2, 1-5).
Z
życiorysu: W
organizowaniu nowej wspólnoty zakonnej matka Gruszczyńska napotykała na ogromne
trudności. Przez dwadzieścia kilka lat musiała pełnić funkcję przełożonej
generalnej w Zgromadzeniu, którego nie była formalnie członkinią. Stawało się
to powodem głębokich kryzysów i napięć wewnątrzzakonnych. Ta bezprecedensowa
sytuacja wikłała matkę Kazimierę w głębokie rozterki i dylematy osobiste, była
źródłem jej dotkliwych cierpień duchowych. Mimo to Zgromadzenie rozwijało się
systematycznie. W 1884 r. z inicjatywy matki Gruszczyńskiej Zgromadzenie
franciszkanek otworzyło pierwsze placówki zakonne: w Zawierciu, Odessie,
Krasławiu i Wilnie. Celem tych fundacji była opieka nad chorymi. Przełożona
generalna zaangażowała się następnie (po 1884 r.) w organizowanie przytułków
noclegowych w Warszawie dla najbardziej opuszczonych. Przytułki takie powstały
na Solcu, Nowolipkach, Szerokim Dunaju, na Pradze, przy ul. Pańskiej. Pracowały
w nich siostry franciszkanki. Z inicjatywy matki Kazimiery Gruszczyńskiej i
Marii Wrotnowskiej powstał w Warszawie zakład dobroczynny dla ubogich matek,
zwany później "Maternite" ("Macierzyństwo"), który przyjęły
pod swoją opiekę franciszkanki.
(Ks.
Daniel Olszewski, Kazimiera Gruszczyńska, w: Siostry Zakonne w Polsce, tom I,
Niepokalanów 1994 r.)
Dzień
9
Heroiczna
śmierć Matki Kazimiery w opinii świętości
Modlitwa
o beatyfikację: Boże,
najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do
służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się
matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa
niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym.
Pokornie
Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, udziel mi za jej przyczyną łaski... i
spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa,
Pana naszego. Amen.
Słowo
Boże: „Czyż ponownie
zaczniemy samych siebie zalecać? Albo czy potrzebujemy, jak niektórzy, listów
polecających do was lub od was? Wy jesteście naszym listem, pisanym w sercach
naszych, listem, który znają i czytają wszyscy ludzie. Powszechnie o was
wiadomo, żeście listem Chrystusowym dzięki naszemu posługiwaniu, listem
napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego; nie na kamiennych
tablicach, lecz na żywych tablicach serc” (2 Kor 3, 1-3)
Z życiorysu: Przez długie lata matka
Kazimiera Gruszczyńska walczyła z chorobą, która wyniszczała jej organizm,
stając się źródłem dotkliwych cierpień. Od początku lat dziewięćdziesiątych
cierpiała z powodu bólu wątroby. Postępująca choroba sprawiała, że całymi
latami nie mogła wyjeżdżać z Warszawy. Nierzadko cierpienia nasilały się w
takim stopniu, iż uniemożliwiały chorej opuszczenie domu. Cierpienie wycisnęło
głębokie piętno na jej duchowości. Dzięki własnemu cierpieniu zrozumiała
doniosłość ideału apostolskiej posługi cierpiącym – ideału, który wyznaczyła
założonej przez siebie wspólnocie zakonnej. Była przekonana, że jej cierpienia
staną się bogactwem i źródłem siły duchowej dla całego Zgromadzenia. „Chętnie
cierpieć będę, aby podniósł się duch zakonny” – wyznała. W połowie lat
dwudziestych nastąpiło szczególne nasilenie choroby. Powtarzające się ataki
wątroby sprawiały, że nawet pisanie listów przychodziło jej z coraz większą
trudnością. Załatwiała nadal bieżące sprawy Zgromadzenia, nie bacząc na
chorobę, która pozbawiała ją sił żywotnych. 27 VIII 1927 r. przyjechała do
Kozienic, gdzie znajdował się dom wypoczynkowy Sióstr Franciszkanek od
Cierpiących (w rodzinnej posiadłości Założycielki). 27 sierpnia przyjęła
sakrament chorych. Zgon nastąpił 17 IX 1927 r. Trumnę z ciałem zmarłej
przewieziono do Warszawy. Pogrzeb matki Kazimiery odbył się 22 IX 1927 r.
Została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. W chwili śmierci matki
Gruszczyńskiej Zgromadzenie liczyło ok. 150 zakonnic i kilkanaście placówek.
Papież Pius XI odznaczył ją (w 1922 r.) orderem „Pro Ecclesia et Pontifice”.
(Ks. Daniel Olszewski, Kazimiera Gruszczyńska, w: Siostry Zakonne w Polsce, tom
I, Niepokalanów 1994 r.)
Opinię o świętości matki Kazimiery
Gruszczyńskiej podzielają nie tylko siostry franciszkanki od cierpiących, ale także
osoby spoza zgromadzenia, którym dane jest bliżej poznać jej osobę (kapłani,
teolodzy, siostry innych zgromadzeń honorackich, a także osoby świeckie).
(Broszura
o Matce Kazimierze Gruszczyńskiej, oprac. postulator sprawy beatyfikacji, s.
Lucyna Czermińska, franciszkanka od cierpiących, Warszawa 2012.)
Źródło: 1/ Ks. Daniel Olszewski, Kazimiera
Gruszczyńska, w: Siostry Zakonne w Polsce, tom I, Niepokalanów 1994 r.
2/
Broszura o Matce Kazimierze Gruszczyńskiej, oprac. postulator sprawy
beatyfikacji, s. Lucyna Czermińska, franciszkanka od cierpiących, Warszawa
2012.
3/
Nowy Testament, tłum. Ks. K. Romaniuk.
Imprimatur Kurii Metropolitalnej Warszawskiej z dnia 19.11.2014, Nr 3803/D/2014.
Imprimatur Kurii Metropolitalnej Warszawskiej z dnia 19.11.2014, Nr 3803/D/2014.
Komentarze
Publikowanie komentarza