Matkę Kazimierę można nazwać wierną córką Kościoła. Całym swoim życiem składała świadectwo i dawała przykład posłuszeństwa i troski o sprawy Kościoła. Takiej postawy uczyła i wymagała od swych duchowych córek. Mimo ogromnych trudności ze strony władz zaborczych i utrudnionych kontaktów ze Stolicą Apostolską z ogromnym poświęceniem zabiegała o papieskie zatwierdzenie zgromadzenia. Ostatecznie uzyskała je w 1924 r. Na każde podejmowane przez nią dzieło zgromadzenia prosiła o pozwolenie i błogosławieństwo władz duchownych. Ogromnym szacunkiem otaczała kapłanów.
Założycielka troszczyła się również o wymiar materialny Kościoła. Dzięki jej staraniom i wysiłkiem zgromadzenia zostały wybudowane i w pełni wyposażone dwie świątynie: Kościół pod wezwaniem św. Józefa w Kozienicach i Kaplica Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Warszawie. Sama zajmowała się praniem bielizny kościelnej oraz haftowała szlaki do obrusów, komż i alb. Za swoją działalność dla dobra Kościoła w 1922 r. została odznaczona przez papieża Piusa XI orderem Pro Ecclesia et Pontifice. Tenże Papież przesłał jej w sierpniu 1927 r. specjalne błogosławieństwo na godzinę śmierci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz