Słowo Boże: „Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem. Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne [członki]” (1 Kor 12, 12-14).
Z życiorysu: Matka Kazimiera Gruszczyńska reprezentowała duchowość chrystocentryczną skupioną wokół kontemplacji krzyża. W przededniu wyborów na stanowisku przełożonej generalnej oświadczyła: „abym odtąd była dzieckiem krzyża i żebym już na nim skonała (…) mam to przekonanie, że krzyż mnie nie opuści”. Chrystocentryzm jej życia duchowego łączył się z głęboką pobożnością maryjną i ze szczególnym nabożeństwem do św. Józefa. Życie religijne matki Gruszczyńskiej uformowało się w domu rodzinnym, w szlacheckim dworku w Kozienicach, gdzie żywe były staropolskie tradycje kultury religijnej. Z tych sarmackich tradycji religijnych wyrosła jej duchowa sylwetka, ubogacona następnie osobistymi doświadczeniami duchowymi współzałożycielki nowego Zgromadzenia franciszkańskiego. Duchowość matki Gruszczyńskiej zakorzeniona jest głęboko w tradycjach duchowych ruchu franciszkańskiego. Ideały duchowości franciszkańskiej, wywodzące się z czasów średniowiecza, uzyskały nową interpretację w kręgu ruchu honorackiego. Kazimiera Gruszczyńska, przyjmując inspirację o. Honorata Koźmińskiego, rozwinęła jego ideały duchowe zgodnie z predyspozycjami własnej osobowości i własnego charyzmatu. W duchowości matki Gruszczyńskiej przenikają się ofiara i mistyka krzyża, kontemplacja i czyn, miłość i działanie. Te cechy charakterystyczne dla jej życia duchowego przekazała w spuściźnie Zgromadzeniu Sióstr Franciszkanek od Cierpiących (DO).
Modlitwa o beatyfikację: Boże, najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym.
Pokornie Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, udziel mi za jej przyczyną łaski... i spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Imprimatur Kurii Metropolitalnej Warszawskiej z dnia 19.11.2014, Nr 3803/D/2014.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz