10/ Życie ukryte

1. Siostra będzie starać się jak najusilniej, by naśladować jak najdoskonalej ukryte życie swej niebieskiej Matki. Dlatego unikać powinna wszelkich niekoniecznych ze światem kontaktów. Nie będzie wychodzić dla nawiedzenia swych krewnych lub znajomych, ani zawierać nowych znajomości, ani zapraszać kogo do siebie, wyjąwszy takie sytuacje, gdzie ją jej powołanie lub posłuszeństwo do tego skłoni.

2. Daleko bardziej są jej wzbronione wszelkie wyjazdy za granicę, czy to dla własnej kuracji, czy to dla towarzyszenia chorym. Może tylko wyjeżdżać na wieś dla wypoczynku lub do miejsc leczniczych w kraju, jeżeli przełożeni i lekarze uznają za potrzebne.

3. Za szczególne zadanie swoje weźmie to, by na wzór Najświętszej Maryi Panny żyć ukrytą przed światem co do swego powołania. Zawsze przeto i wszędzie ma się okazywać jako wzorowa chrześcijanka, unikając tego wszystkiego, co mogłoby zdradzić jej wyższe dążenia. W swoim ukryciu nie będzie miała nic, co by ją wyróżniało: ani w kolorze, ani w gatunku, ani w kroju. Nie musi też przestrzegać jednostajności ubrania z innymi siostrami, ale stosować się do innych osób pobożnych tego stanu, jaki zajmowała w świecie, starając się tylko, aby nic w tym nie tchnęło próżnością, lecz wszystko nacechowane było skromnością. W całym zachowaniu swoim niech strzeże się także wszelkiej przesady, wyróżniania się, ale niech wszędzie się zachowa z naturalną prostotą i skromną swobodą, pociągając tym wszystkich do życia pobożnego.

Nie wolno jej z nikim rozmawiać o sprawach swego powołania, ani o swoich siostrach bez upoważnienia, wyjąwszy osoby znane i zaufane. Nie będzie też używać tytułu „matki” i „sióstr” wobec ludzi obcych i w listach.

4. Ale im bardziej będzie unikać tych zewnętrznych oznak swego powołania, tym większy wysiłek powinna skierować do wewnętrznego swego udoskonalenia, starając się, aby wszystkie jej sprawy odznaczały się czystą intencją i doskonałym wyrobieniem przez Bożym majestatem.

Niech ustawicznie dąży do tego, aby przeszła przez życie cicha i nieznana na wzór Najświętszej Matki swojej – Bogu samemu jedynie znana i przez Niego upodobana.