2/ Ubóstwo

1. Siostra nasza naśladuje ubóstwo Najświętszej Maryi Panny, jeśli nie rozporządza żadną rzeczą bez pozwolenia swoich przełożonych.

Nie może przeto bez ich pozwolenia rozporządzać swymi funduszami lub rzeczami, sprawić lub kupić coś sobie, dać coś komu, sprzedać, pożyczyć lub zniszczyć, zarobić lub przyjąć coś w podarunku, ani nawet starania robić o rzeczy potrzebne dla siebie lub innych. Na wszystkie te sprawy powinna mieć pozwolenie szczegółowe lub ogólne, a przynajmniej domyślne.

2. Wszystko, co jest jej udzielone do użytku czy zarządzania, ma traktować jako nie swoje, nie rozporządzając nawet porcją jedzenia sobie wydzieloną. Ma zdawać ze wszystkiego rachunki i oskarżać się, gdy coś zepsuje albo przez jej niedbalstwo coś zginie lub zbyt szybko się zużyje.

3. Nie powinna używać rzeczy zbytkownych i tchnących próżnością tak w ubiorze, jak i w sprzętach. Niech się nie troszczy o rzeczy doczesne, nie przywiązuje się do jakiegoś przedmiotu, i niech nie narzeka, gdy jej czegoś zabraknie lub coś gorszego dostanie, ale raczej powinna radować się z tego, że może zakosztować skutków prawdziwego ubóstwa.

4. Ubóstwo to jednak nie pozbawia jej prawa własności i prawa do rozporządzania swoim mieniem, co może uczynić przed złożeniem obietnicy wierności, a po tym – w zależności od swoich przełożonych.