W okresie bolesnych strat Domów Zgromadzenia, które nam kolejno upaństwawiano – postanowiłam oddać w szczególną opiekę Domy: Macierzysty i Nowicjacki, śp. Matce Kazimierze Gruszczyńskiej. Liczyłam na jej modlitwy, że tym wstawieniem u Boga wyjedna nam zachowanie chociaż dwóch domów od upaństwowienia i tym pomoże zgromadzeniu do odrodzenia się i uchroni je od rozproszenia. Na to zaofiarowanie domów wybrałam czas większego zjazdu sióstr na rekolekcje przed renowacją ślubów na Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny. Na zakończenie rekolekcji zebrałam siostry w pokoju, gdzie jest umieszczony portret Matki Kazimiery i tam zebrane – zaniosłyśmy przez Jej pośrednictwo – prośbę do Boga następnym aktem:
Najdroższa Matko! Zebrane dziś u stóp twoich Siostry Zgromadzenia, którego jesteś współzałożycielką, prosimy byś się wstawiła za nami do Jezusa – za pośrednictwem Matki Najświętszej i św. Józefa w sprawie odnowienia ducha zakonnego w Zgromadzeniu naszym i zachowania domów naszych: „Przytuliska” i Nowicjatu w Kozienicach od upaństwowienia, o ile ta prośba nie sprzeciwia się woli Bożej! Matko Droga! Uproś nam u Jezusa, za przyczyną Maryi i św. Józefa łaskę, by Zgromadzenie nasze było zachowane od rozproszenia i wywiezienia z kraju. Uproś – by dusze słabe, siejące zamęt w Zgromadzeniu nawróciły się, lub gdy nie będą godne tej łaski – opuściły Zgromadzenie, by nie obciążać grzechami szemrania i łamania ślubów całego Zespołu i nie ściągały – na kraj, Zgromadzenie i Kościół – kary Bożej.
Uproś, by w Zgromadzeniu naszym podniósł się duch zakonny, by miłość Boga i bliźniego, duch ofiary i zaparcia siebie wzrastały.
Uproś nam Matko! Łaskę wiernego zachowania naszych ślubów zakonnych.
Jeżeli za twym wstawiennictwem Bóg ocali Domy nasze, a szczególnie Przytulisko i Nowicjacki dom w Kozienicach, przyrzekam w imieniu Zgromadzenia dołożyć wszelkich starań, by Zwłoki Twoje sprowadzić i pochować w kaplicy Przytuliska, o ile na to pozwolą władze Kościoła i świeckie.
Droga Matko! Uproś siłę i hart ducha do znoszenia cierpień, które Bóg dopuści dla dobra Zgromadzenia i oczyszczenia naszych dusz.
Niechaj ten nasz pierwszy gromadny zwrot do Twego pośrednictwa – przyniesie pożądany wzrost ducha zakonnego i będzie początkiem starania się o wyniesienie Twoje na Ołtarze.
Nie chcemy tym aktem uprzedzać wyroku Kościoła Świętego; lecz jako córki Twe, modląc się za spokój twej duszy i wierząc w Świętych obcowanie, zanosimy te prośbę do stóp Majestatu Bożego, ufne, że Bóg widząc serca skruszone i upokorzone nie odmówi Swej łaski i wejrzy miłosiernie na Twe wstawiennictwo.
[…]
Droga Matko nasza, pobłogosław nam zebranym tu u Twego Wizerunku, jak błogosławiłaś za życia swego na zakończenie rekolekcji i różnych uroczystości Zgromadzenia. Pobłogosław całemu Zgromadzeniu i błagaj Boga o łaski potrzebne do wytrwania w dobrym do końca dni naszych.
O Jezu! Łącząc się w duchu z pośrednictwem Założycielki naszej, polecamy się z całym Zgromadzeniem dobroci Twego Serca. O Jezu, liczymy na Ciebie, powierzamy się Tobie, jesteśmy pewne Ciebie. Amen
Akt ten zrobił na zebranych Siostrach duże wrażenie, a mnie napełnił ufnością w moc Bożą.
19 listopada 1949 r.
Wiktoria Bursiak, Przełożona Generalna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz