Z listu m. Kazimiery do o. Honorata
Ze smutkiem słyszę o cierpieniach i chorobie Ojca, pewno wobec tego i pisać Mu trudno. Ale mimo to duchem zbliżam się do Jego łoża i sercem szczerze wdzięcznym najpokorniej przepraszam za wszystko, co przykrego mogłam Ojcu (uczynić), czym mogłam zasmucić Jego ojcowskie, a gorliwe o chwałę Bożą serce. Najserdeczniej przepraszam i najpokorniej proszę, aby Ojciec za biedną Kazimierę zawsze orędował przed Panem Jezusem, aby jej był miłosierny. A druga również gorąca, serdeczna i pokorna prośba, aby najdroższy Ojciec, jeżeli może, skreślił dla nas te parę słów: „że błogosławi Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek od Cierpiących”. To jest nasz tytuł przez Kościół nadany. Byłoby to dla nas wielką, wielką łaską, o którą ośmieliłam się prosić, ufając dobroci Ojca. Stopy Jego wraz z całą gromadką całuję. Błogosław nam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz